Wiedza runiczna
Zapoznaj się z informacjami dotyczącymi runicznych symboli
Runy oznaczają tajemnicę lub szept, ich pochodzenie nie jest do końca znane, nie ma dokładnej genezy tych znaków. Na pewno jednak można stwierdzić, iż zostały stworzone przez Celtów , ze znaków tych korzystały plemiona i narody Europy od Morza Czarnego aż po Grenlandię. Pierwsze runiczne zapisy pochodzą z III wieku naszej ery, jednak nie można mieć pewności co do dużo starszego pochodzeniu tych znaków. Można czasem doszukać się stwierdzeń, iż znaki te są zwykłym alfabetem nie mającym w sobie żadnego głębszego znaczenia, jest to błędne według mnie przekonanie, ponieważ na samym początku nie znano alfabetu jako takiego i runiczne znaki służyły tylko do celów magicznych i wróżebnych. Dopiero w IV wieku naszej ery zaczęły one przybierać znaczenie liter alfabetu, gdy Celtowie wkroczyli do Italii. Nasuwa się tu jednoznaczny wniosek, iż znaki runiczne niosą za sobą potężną prastarą świadomość, która nie może być lekceważona i zepchnięcie run do znaczenia zwykłych liter jest dość mocnym nadużyciem. Runy za nim zaczęto traktować jako litery używano do ochrony domów, zdrowia, dobytku. Podczas wojen kuto te znaki jako amulety na tarczach czy mieczach w celach ochronnych i zwycięskich. Runami mogli posługiwać się tylko wybrani, każda z nich miała przypisanego boga, zwierzę, roślinę oraz kamień szlachetny. Wierzono, iż te znaki mają świadomość dlatego też odnoszono się do nich z wielkim szacunkiem. Nie ulega wątpliwości ,że w tamtych czasach każdy członek danego plemienia znał te znaki ale obrzędy z nimi związane dane były nielicznym. Runy odpowiadały za przywoływanie sił natury, potrafiły przeklinać, niszczyć a nawet zamykać duszę zmarłych po to by nie szkodziła żywym. By wzmocnić działanie danej runy wypowiadano ją na głos lub wyśpiewywano. Zdarzało się też tak, że wykonywano tzw. złe pieśni po to by wywołać silne zjawiska pogodowe, przekląć kogoś. Pamiętać tu należy iż, runy to niemiłe i dobroduszne energie, obok ogromnej wartości niosą ze sobą też wspomnienia klątw, śmierci, krwi. Nigdy tym samym nie można stracić czujności w pracy z nimi oraz czcić na ślepo, wówczas przyniosą nam zgubę. Pamiętajmy o tym, iż runy przyporządkowane są prastarym polom energoinformacyyjnym ,które to mogą zażądać od nas surowej zapłaty, niekiedy z nas samych. W miarę gdy chrześcijaństwo zaczęło opanowywać Europę runy uznano ze przeklęte. Od momentu przyjęcia chrześcijaństwa do zupełnego zapomnienia lub wyparcia wiedzy o runach minęło około mniej więcej pięćset lat. Tylko Islandia aż do X wieku zachowała znajomość run. Dlatego tylko, że chrześcijaństwo dotarło tam najpóźniej. Tak czy inaczej do końca wieku XV zapomniano o tych znakach, tym samym zaginęła wiedza o runach.
Odrodzenie ezoteryki mające miejsce w XIX oraz na początku XX wieku przyniosło zainteresowanie się wiedzą o runach. Od tego momentu można powiedzieć, że zaczęła odradzać się zapomniana i prastara wiedza o tych znakach. Stworzenie przez E. Bławacką Towarzystwa Teozoficznego były swego rodzaju iskrą, która uruchomiła lawinę zainteresowania się znakami runicznymi. Ian Taylor wydaje w Anglii w 1879 roku książkę o napisach na kamieniach. Jednak potężna osobowość Alistera Crowleya dość mocno ograniczała tutaj rozwój badań nad samymi runami, wszystko wówczas skupiało się wokół Kabały, Starożytnego Egiptu i Atlantydzie. Cała wiedza runiczna trafiła na podatny grunt, mianowicie Niemcy opierając się na niej stworzyli z niej trzon swojej nazistowskiej ideologii.
Twierdzi się, że badania niemieckie z tamtego okresu mimo całego zła doprowadziły w czasach późniejszych do większego zainteresowania się tymi znakami. Warto tutaj jednak od razu uzmysłowić sobie jak wielką siłę posiadają te znaki i do czego doprowadziły one ludzi, którzy chcieli wykorzystać je w bardzo złych celach zawłaszczenia i zapanowania nad światem. Za pierwszego badacza run w tamtym okresie uważa się Gwido von Lista 1848 – 1919. W 1903 roku miał swego rodzaju wizję ukazał mu się alfabet runiczny składający się z 18 znaków, stał się on podstawą tego systemu, którego my nazywamy klasycznym. Był on bardzo płodnym pisarzem i wydał około dwudziestu książek i opracowań o runach. Gdy wybuchła II wojna światowa utwierdziła ona tylko w innych krajach ogólne przekonanie o bardzo negatywnym i złowieszczym znaczeniu tych znaków, wszędzie kojarzyły się one z germańską agresją, rasizmem i antysemityzmem. Do roku 1945 runami zajmowano się tylko praktycznie w Niemczech. Jednak gdy wojna się zakończyła jak wiadomo przegraną Niemiec zaczęli oni bardzo zdecydowanie i dobitnie odcinać się od tematyki związanej z runami, stały się one symbolem i wspomnieniem bardzo niechlubnej przeszłości i swoistym wyrzutem sumienia. Natomiast w innych krajach świata nastąpiło rozbudzenie zainteresowania runami, które trwa do dziś. Ważne nazwiska które przyczyniły się do rozwoju runicznej tematyki to Ralph Blum, Kennet Medous, Tony Willis, Anna Kaja, W. Amfiteatrowa, nie będę tutaj szczegółowo opisywał działalności i twórczości tych osób ale warto zapoznać się z ich opracowaniami.
Na koniec warto przed wejściem w głębszą pracę z runami uzmysłowić sobie jedno, nie są to znaki za pomocą których można wróżyć tak jak z kart tarota itd. Runa to czysty znak, mający swoją konkretną wibrację, człowiek poznający wibrację każdego znaku nasiąka nimi i poprzez to może bardzo otworzyć się na postrzeganie wielu spraw. Runy są początkiem drogi, która prowadzić może do bardzo głęboko ukrytych prawd, za każdą runą ukryta jest istota, energia która pamięta starożytne czasy warto więc na samym początku zadać sobie pytanie – po co chce się z tymi znakami pracować i czego się od nich oczekuje.
Runy jako boski alfabet były według legend ofiarowane Odynowi, który za wiedzę o nich poniósł ofiarę i odbył swego rodzaju przemianę - metamorfozę. Ponieważ wszystko co zamierzam zawrzeć w tym artykule opiera się o moją praktykę z tymi znakami nie będę tu tym samym przytaczał wywodów książkowych, które każdy w bardzo łatwy sposób odnajdzie w literaturze, czy Internecie. Tak jak napisałem wyżej warto jedynie przy wchodzeniu w tematykę związaną z runami uzmysłowić sobie, że otworzenie się na energię run zawsze zmienia człowieka, jeżeli ktoś chce używać tych świętych znaków w celach magicznych, takich jak przyciągniecie partnera, czy utorowanie sobie łatwej i przyjemnej życiowej drogi nie powinien w ogóle dotykać tych symboli. Runy są częścią wszechświata, niosą ze sobą bardzo głębokie wartości i przesłania. Jeżeli potraktujemy runy jako drogowskazy na naszej drodze życiowej to zaczniemy sami kreować swoje szczęście, natomiast pójście na łatwiznę jedynie nas omami i w dość znaczny sposób zablokuje karmiczną wędrówkę naszej duszy. Interpretując runy pamiętajmy, iż warto tylko skupić się na wyczuciu tych znaków, nie powinno się kierować gołymi regułkami książkowymi, które mogą zamknąć nasze intuicyjne postrzeganie, które jest nieodzowne w pracy z runami.
Alfabet runiczny składa się z 24 znaków, mowa jest oczywiście o FUTHARKU KLASYCZNYM, sprawą sporną jest Runa Wyrd, która została dodana do alfabetu i jej używanie nie jest konieczne. Runy dzielą się na ATTIR FREYA, HAGALA i TYRA, nazwy te pochodzą od bóstw rządzącymi danym ATTIREM. Nazwa klasycznego alfabetu (starszego) brzmi FUTHARK i bierze swą nazwę od pierwszych sześciu run czyli FEHU, URUZ, THURIZAS, ANSUZ, RAIDHO, KENAZ. Warto też przy poznawaniu runicznej tematyki przemyśleć i zrozumieć czemu runy podzielono na trzy powiedzmy rozdziały oraz zaznaczam, że nie da się dogłębnie zrozumieć tych znaków bez zapoznania się z bóstwami, ich znajomość da nam obraz pewnych archetypowych cech danej runy. Warto też zapoznać się z różnymi technikami ochronnymi przed medytowaniem z runami, pamiętajmy iż za tymi znakami stoją stare i bardzo niekiedy pierwotne pola energoinformacyjne, których podłączenie się do nas może być opłakane w skutkach. PAMIĘTAJMY NIE WOLNO RUN CZCIĆ, MIEĆ W PRACY Z NIMI ZŁYCH INTENCJI, NIE WOLNO ICH KREŚLIĆ KRWIĄ, ZAWSZE NALEŻY TE ZNAKI SZANOWAĆ ALE NIE WOLNO CAŁEGO ŻYCIA PODPORZĄDOKOWYWAĆ TYM ZNAKOM.
Odrodzenie ezoteryki mające miejsce w XIX oraz na początku XX wieku przyniosło zainteresowanie się wiedzą o runach. Od tego momentu można powiedzieć, że zaczęła odradzać się zapomniana i prastara wiedza o tych znakach. Stworzenie przez E. Bławacką Towarzystwa Teozoficznego były swego rodzaju iskrą, która uruchomiła lawinę zainteresowania się znakami runicznymi. Ian Taylor wydaje w Anglii w 1879 roku książkę o napisach na kamieniach. Jednak potężna osobowość Alistera Crowleya dość mocno ograniczała tutaj rozwój badań nad samymi runami, wszystko wówczas skupiało się wokół Kabały, Starożytnego Egiptu i Atlantydzie. Cała wiedza runiczna trafiła na podatny grunt, mianowicie Niemcy opierając się na niej stworzyli z niej trzon swojej nazistowskiej ideologii.
Twierdzi się, że badania niemieckie z tamtego okresu mimo całego zła doprowadziły w czasach późniejszych do większego zainteresowania się tymi znakami. Warto tutaj jednak od razu uzmysłowić sobie jak wielką siłę posiadają te znaki i do czego doprowadziły one ludzi, którzy chcieli wykorzystać je w bardzo złych celach zawłaszczenia i zapanowania nad światem. Za pierwszego badacza run w tamtym okresie uważa się Gwido von Lista 1848 – 1919. W 1903 roku miał swego rodzaju wizję ukazał mu się alfabet runiczny składający się z 18 znaków, stał się on podstawą tego systemu, którego my nazywamy klasycznym. Był on bardzo płodnym pisarzem i wydał około dwudziestu książek i opracowań o runach. Gdy wybuchła II wojna światowa utwierdziła ona tylko w innych krajach ogólne przekonanie o bardzo negatywnym i złowieszczym znaczeniu tych znaków, wszędzie kojarzyły się one z germańską agresją, rasizmem i antysemityzmem. Do roku 1945 runami zajmowano się tylko praktycznie w Niemczech. Jednak gdy wojna się zakończyła jak wiadomo przegraną Niemiec zaczęli oni bardzo zdecydowanie i dobitnie odcinać się od tematyki związanej z runami, stały się one symbolem i wspomnieniem bardzo niechlubnej przeszłości i swoistym wyrzutem sumienia. Natomiast w innych krajach świata nastąpiło rozbudzenie zainteresowania runami, które trwa do dziś. Ważne nazwiska które przyczyniły się do rozwoju runicznej tematyki to Ralph Blum, Kennet Medous, Tony Willis, Anna Kaja, W. Amfiteatrowa, nie będę tutaj szczegółowo opisywał działalności i twórczości tych osób ale warto zapoznać się z ich opracowaniami.
Na koniec warto przed wejściem w głębszą pracę z runami uzmysłowić sobie jedno, nie są to znaki za pomocą których można wróżyć tak jak z kart tarota itd. Runa to czysty znak, mający swoją konkretną wibrację, człowiek poznający wibrację każdego znaku nasiąka nimi i poprzez to może bardzo otworzyć się na postrzeganie wielu spraw. Runy są początkiem drogi, która prowadzić może do bardzo głęboko ukrytych prawd, za każdą runą ukryta jest istota, energia która pamięta starożytne czasy warto więc na samym początku zadać sobie pytanie – po co chce się z tymi znakami pracować i czego się od nich oczekuje.
Runy jako boski alfabet były według legend ofiarowane Odynowi, który za wiedzę o nich poniósł ofiarę i odbył swego rodzaju przemianę - metamorfozę. Ponieważ wszystko co zamierzam zawrzeć w tym artykule opiera się o moją praktykę z tymi znakami nie będę tu tym samym przytaczał wywodów książkowych, które każdy w bardzo łatwy sposób odnajdzie w literaturze, czy Internecie. Tak jak napisałem wyżej warto jedynie przy wchodzeniu w tematykę związaną z runami uzmysłowić sobie, że otworzenie się na energię run zawsze zmienia człowieka, jeżeli ktoś chce używać tych świętych znaków w celach magicznych, takich jak przyciągniecie partnera, czy utorowanie sobie łatwej i przyjemnej życiowej drogi nie powinien w ogóle dotykać tych symboli. Runy są częścią wszechświata, niosą ze sobą bardzo głębokie wartości i przesłania. Jeżeli potraktujemy runy jako drogowskazy na naszej drodze życiowej to zaczniemy sami kreować swoje szczęście, natomiast pójście na łatwiznę jedynie nas omami i w dość znaczny sposób zablokuje karmiczną wędrówkę naszej duszy. Interpretując runy pamiętajmy, iż warto tylko skupić się na wyczuciu tych znaków, nie powinno się kierować gołymi regułkami książkowymi, które mogą zamknąć nasze intuicyjne postrzeganie, które jest nieodzowne w pracy z runami.
Alfabet runiczny składa się z 24 znaków, mowa jest oczywiście o FUTHARKU KLASYCZNYM, sprawą sporną jest Runa Wyrd, która została dodana do alfabetu i jej używanie nie jest konieczne. Runy dzielą się na ATTIR FREYA, HAGALA i TYRA, nazwy te pochodzą od bóstw rządzącymi danym ATTIREM. Nazwa klasycznego alfabetu (starszego) brzmi FUTHARK i bierze swą nazwę od pierwszych sześciu run czyli FEHU, URUZ, THURIZAS, ANSUZ, RAIDHO, KENAZ. Warto też przy poznawaniu runicznej tematyki przemyśleć i zrozumieć czemu runy podzielono na trzy powiedzmy rozdziały oraz zaznaczam, że nie da się dogłębnie zrozumieć tych znaków bez zapoznania się z bóstwami, ich znajomość da nam obraz pewnych archetypowych cech danej runy. Warto też zapoznać się z różnymi technikami ochronnymi przed medytowaniem z runami, pamiętajmy iż za tymi znakami stoją stare i bardzo niekiedy pierwotne pola energoinformacyjne, których podłączenie się do nas może być opłakane w skutkach. PAMIĘTAJMY NIE WOLNO RUN CZCIĆ, MIEĆ W PRACY Z NIMI ZŁYCH INTENCJI, NIE WOLNO ICH KREŚLIĆ KRWIĄ, ZAWSZE NALEŻY TE ZNAKI SZANOWAĆ ALE NIE WOLNO CAŁEGO ŻYCIA PODPORZĄDOKOWYWAĆ TYM ZNAKOM.